Veenendaal, de naam zegt het al, is ontstaan als veenkolonie. Het dorp dankt zijn ontstaan aan de in de bodem aanwezige turf, die vanaf het midden van de zestiende eeuw op een stelselmatige manier werd afgegraven. Voor de afvoer van de turf werd in de vijftiende en zestiende eeuw de Bisschop Davidsgrift gegraven.
Het dorp lag deels in Utrecht, deels in Gelderland: er was sprake van een Stichts Veenendaal en een Gelders Veenendaal. Stichts hoorde bij Rhenen, Gelders bij Ede. In 1795, met de komst van de Fransen, werd Stichts Veenendaal een zelfstandige gemeente. In 1812 werden Stichts en Gelders Veenendaal samengevoegd tot een gemeente. Die samenvoeging werd echter al in 1814 weer ongedaan gemaakt. Pas in 1960 werd het Gelderse deel definitief bij het Utrechtse Veenendaal gevoegd.
Veenendaal is groot geworden met turf, textiel en sigaren. Fabrieksgebouwen met hoge schoorstenen bepaalden het aanzicht tot ver in de twintigste eeuw. Na de teloorgang van de textiel- en sigarenindustrie zijn die fabrieksgebouwen bijna allemaal verdwenen. Het boek geeft een overzicht van de geschiedenis van Veenendaal in al haar geledingen.
